Kantinegesprek

Collega 1: "Ik ga naar de wc. Even Bert (een andere collega; red.) vastpakken."
Bert: "Vind je mij een lul dan?"
Gelach.
Collega 1: "Helemaal niet, maar jij bent ook groot en stevig."
Harder gelach.
Collega 2: "En zevert 'ie dan ook zo veel?"
Kantine ligt in coma.

Tandarts

Nu wil ik er helemaal nooit meer heen...

GO ME!

Want 60 lessen, drie praktijkexamens en een hoop geld later ben ik eindelijk in het bezit van een roze papiertje! Okee, een roze pasje dan. You get my point.
YAY!

TO-DO (goede voornemens voor mijn vrije tijd)

• Met stip bovenaan: minder tijd verneuken met surfen.

• De definitieve grammatica van het Irduron (mijn favo conlang) voltooien. [nerd-alert] De spelling is intussen helemaal rond, hoewel ik de regels wel nog moet opschrijven zodat leken ook snappen wat ik bedoel. Niet dat ik de illusie heb dat iemand anders dan ik het ooit zal lezen, maar ik wil het gewoon grondig aanpakken. De verbuiging zelfstandige en bijvoeglijke naamwoorden en alle voornaamwoorden is ook af. Idem de vervoeging van alle regelmatige werkwoorden met uitzondering van de gebiedende wijs en de aanvoegende wijs/conjunctief/whatever omdat ik van die laatste nog steeds niet weet of ik hem überhaupt wel in mijn taal wil hebben. Ik moet wel nog puzzelen aan mijn geaffigeerd bezittelijk voornaamwoord en aan vervoegde voorzetsels. Qua syntaxis weet ik wel wat de woordvolgorde in het algemeen moet zijn, maar ik wil het nog linguïstisch verantwoord beschrijven aan de hand van boomstructuurellende. Hoe ik met koppelwerkwoorden omga weet ik ook nog niet. Ik ben er eigenlijk voor om in elk geval "zijn" weg te laten, maar wat ik dan doe met de persoonlijke voornaamwoorden, weet ik nog niet omdat Irduron een pro-droptaal is. En wat doe ik dan met het existentiëel "zijn"? Bv in: "Er is een pakketje voor je". En ik neem aan dat ik nog meer problemen tegenkom als ik eenmaal goed op gang ben. [/nerd-alert]

• Meer tekenen. Het is er de laatste tijd door alle drukte erg bij ingeschoten. Daarbij heb ik ook nog wel eens last van drempelvrees, waardoor ik er niet toe kom die eerste streep op papier te zetten.
  

Hoera, ik ben ziek!

En daar is niks sarcastisch aan. Ik zit nu inderdaad ziek thuis omdat mijn spijsverteringssysteem flink van de leg is: overgeven, buikkramp, dire rear.

Vind ik dat erg? Mwah, nee, niet zo. De afgelopen twee werkweken zijn namelijk behoorlijk vermoeiend geweest en ik snakte al een tijdje naar de kans om eens de halve dag ongegêneerd in mijn bed te liggen. Ik verwacht dat ik woensdag weer in orde ben, maar tot die tijd verwen ik mezelf maar zo goed en kwaad als het kan met lamballen, tekenen en lezen in bed. Vindt TNT dat erg? Nou, ik kreeg de indruk dat mijn planner vanochtend niet zo blij werd van mijn telefoontje. Maar goed, één keertje ziek zijn in acht maanden valt wel mee toch? Ik proefde alleen ook een beetje achterdocht van hem en dát vond ik toch wel vervelend. Ik ben anders nooit te flauw om extra uren te maken en ergens bij te springen als het nodig is. Dat heb ik niet verdiend.

Anyways, het geeft me nu wel de kans om nog wat vakantiefotootjes te dumpen. Ik had ze ook al op mijn hyves gezet, maar ik vind dat er toch wel een beetje commentaar bij hoort.


Also: Schwarzwald 2009

Deze hier van mijn hoofd is genomen in de Biergarten in Titisee waar we ons appartementje hadden. Het was daar vooral 's avonds lekker zitten. Zo tegen de schemering was de grootste drukte altijd voorbij en kan je heerlijk rustig genieten van de sfeer. Het meer (zie achtergrond) ziet er in het laatste licht echt geweldig uit.








Rechts is het klooster van Sankt Blasien. St. Blasien is eigenlijk gewoon een klein schijtdorpje waar we alleen doorheen kwamen omdat het op de weg lag naar mooiere dingen. We waren dus nogal verbaasd toen we opeens dit gebouw tegenkwamen. Ik weet niet of het goed te zien is op de foto, maar die koepel is echt ENORM (volgens de infoplakkaten de twee-na-grootste koepelkerk van Europa). Het deed een beetje Sovjetarchitecturig aan, zoals het de rest van het dorp overschaduwt. We zijn uiteraard ook even binnen geweest. Het was moeilijk daar mooie foto's van te trekken,
omdat het gewoon onmogelijk is de enormiteit van het ding in één
kleine foto te vatten.












Tegen het eind van de eerste week zijn we naar Neuhausengeweest, net over de Zwitserse grens. De grens wordt daar gevormd door de Rijn, die qua grootte nog niet zo heel veel voorstelt, maar toch al stevig genoeg is om deze waterval uit te kerven. De waterval is 150 meter breed, iets van 25 meter hoog, en in het midden staan twee steile rotsen recht overeind. Aan weerszijden staan twee kasteeltjes: de ene aan de onderkant in Duitsland, de andere aan de Zwitserse zijde bovenop een rots (helaas werd die net gerestaureerd en konden we er niet in). Vanaf het kleine kasteeltje onder vertrekken constant rondvaartboten die tot vlak onder de waterval varen zodat je zeikenat wordt van de nevel (leuk!!) en de rots in het midden kunt beklimmen.

Het enige mindere puntje van die dag was de gigantische meute toeristen gecombineerd met heet benauwd weer van 35 graden. Maar het was de ellende meer dan waard ^___^

Dit is trouwens dat kleine kasteeltje aan de onderkant
































Twee weken lang met m'n vader en broer moeten doorbrengen is soms toch wel een beetje lastig als je geen eigen plekje (zoals mijn kamer thuis) hebt waar je je af en toe kunt terugtrekken. Uiteindelijk ben ik er twee keer in mijn eentje op uitgetrokken om een wandeling te maken terwijl de rest andere dingen ging doen. We hebben altijd al wel graag gewandeld, maar helaas kan mijn vader dat fysiek niet meer aan wegens rug-/heupmiserie en mijn broer niet omdat hij zijn evenwicht niet goed kan bewaren als de paden wat te oneffen of te steil worden. Eigenlijk ben ik zelf ook niet zo'n held -ik heb de conditie van een pak vla- maar ik vind de natuur gewoon te mooi om het niet op zijn minst te proberen. Het mooiste en vermoeiendste was de wandeling naar de Hochfirst, een berg naast Titisee. Ik heb mezelf onderweg meerdere malen vervloekt om mijn hoogmoed, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Hoewel het een bergje van niks is voor mensen met uithoudingsvermogen, was ik toch wel trots op mijzelf toen ik eenmaal boven was. Het gaf me toch echt wel een beetje een euforisch gevoel daar te staan terwijl het zweet in straaltjes van mijn kop liep en dit kick-ass uitzicht te mogen zien.


Ik kon helaas niet lang blijven rondhangen want er kwam een gevaarlijk uitziende donderwolk aan. Een bergtop is tijdens onweer niet de veiligste plaats voor een atheïst als ik.

De grootste stad in de omgeving is Freiburg. Het is te vergelijken met Eindhoven. Het enige verschil is dat Freiburg wel een mooi historisch centrum heeft.

Freiburg ligt aan de rand van het Zwarte Woud aan het Rijndal. De hoogste berg in de omgeving is de Schauinsland. Die was vroeger erg belangrijk voor Freiburg omdat ze er zink, lood en zilver uit haalden. Tegenwoordig is het een toeristische attractie. De mijnen zijn nu opengesteld voor het publiek, er ligt een soort wildpark en de langste kabelbaan van Duitsland. De Schauinslandbaan is 3,6 kilometer lang. Het uitzicht als je eenmaal boven bent is adembenemend. Met goed weer kun je zowel de Zwitserse alpen zien als de Vogezen in Franrijk. Helaas was het weer die dag niet zo helder, maar het was evengoed wel wat pixels waard.




Die vlek daar in de verte is dus Freiburg










In de laatste week zijn we nog een dagje naar Mainau geweest. Mainau is een klein eilandje in de Bodensee, vlakbij Konstanz. Om de een of andere reden is het klimaat daar anders dan in de omgeving waardoor allerlei tropische planten en ander spul daar prima kunnen gedijen. Ze hebben er zelfs sequoia's! Het eiland is eigenlijk een groot park.






























EDIT: okee, ik weet nu dat ik er niet meer op hoef te vertrouwen dat blogger zich iets aantrekt van layout. Maar het moet maar goed zijn zo. Ik ben te lui om er nog langer mee te stoeien.

Is: ziek
Wil: terug naar bed
Gaat zo: terug naar bed

Lost in the Cosmos

“Space, let me repeat, is enormous. The average distance between stars out there is 20 million million miles. Even at speeds approaching those of light, these are fantastically challenging distances for any traveling individual. Of course, it is possible that alien beings travel billions of miles to amuse themselves by planting crop circles in Wiltshire or frightening the daylights out of some poor guy in a pickup truck on a lonely road in Arizona (they must have teenagers, after all), but it does seem unlikely.”

Uit: Bill Bryson, A Short History of Nearly Everything

<3

AUW!

Ik wist dat ik me veel op m'n nek had gehaald toen ik besloot onze D&D-sessies (in het Engels) bij te houden op internet. Maar dat het ZO veel tijd zou kosten? En dat ik na ZO veel tijd nog steeds poep met spelfoutensaus zou produceren, dat valt me toch een beetje tegen.

EDIT: godallemachtig, waren spelfouten maar het ergste...

Te koop gevraagd:

1. schaar
2. papieren zak

Iedereen wil oud worden

... maar niemand wil oud zijn.
En ik al helemaal niet meer, nu ik zie hoe mijn vader steeds meer last krijgt van allerlei kwaaltjes. Meest van al zijn gewrichten. Reuma zit bij ons in de familie, en da's al kut zat, maar mijn vader heeft het over de jaren nog een beetje erger gemaakt door altijd veel te hard te werken. Dat krijg je als je lang zwaar buitenwerk hebt gedaan en nooit voor iemand onder hebt willen doen. Noem het maar jeugdige overmoed. Zware betonnen paal tillen? Geen hulp bij nodig, kan ik goed zelf. Inderdaad dat kon hij, maar het gevolg daarvan is dat hij nu om de haverklap last heeft van zijn rug en zijn heupen.
Hij is dus van de week ook enorm door zijn rug gegaan. Vrijdagochtend kon hij nauwelijks nog rechtop zitten. Ik moest eigenlijk werken, maar ik maakte me zo'n zorgen dat ik maar heb afgebeld. Ik bedoel: stel dat 'ie zou vallen, dan zou hij de hele dag hulpeloos op de grond hebben gelegen. Ik ben blij dat ze daar op het werk wel begrip voor hadden. Het was stervensdruk en ik heb er echt een hekel aan om anderen met mijn werk te moeten opzadelen.
Ik had die dag trouwens ook nog naar het huwelijk van Bart en Sanne gemoeten, maar dat is daardoor helaas ook niet doorgegaan. 's Avonds, terwijl iedereen aan het feesten was, heb ik de kaart enzo, met een uitlegbriefje bij ze in de bus gedaan.

Maar goed: daar gaat het eigenlijk niet om. Het is gewoon knap ontnuchterend om te zien hoe je ouders langzaam aan steeds 'menselijker' worden. Als je klein bent hebben papa en mama altijd gelijk, zijn supergroot en sterk en stiekem gewoon onsterfelijk. Later wordt je geconfronteerd met de waarheid. Niks zo kut als je ouders zien huilen, bijvoorbeeld. Of je vader totaal hulpeloos aan tafel te zien hangen omdat hij van de pijn drie uur lang niet naar de wc durft te gaan omdat hij bang is er niet meer vanaf te kunnen komen.

Godver.

Another Sunny Day
Om niet al te somber over te komen. Als er één liedje is waar ik goeie zin van krijg is het deze wel, van Belle & Sebastian. De animatie is trouwens ook wel geinig.



D&D
Ik heb laatst eindelijk weer gedm'd en daaamn, wat was het leuk. Hoewel ik altijd last heb van plankenkoorts, zeker met de groep chaoten waar ik nu mee speel :P en dm'en eigenlijk gewoon retevermoeiend en een hoop werk is, vind ik het zo veel leuker dan spelen. Ik weet niet waarom, maar ik zit dan veel meer 'in het verhaal' dan wanneer ik speel.
Ik denk dat ik het lang niet slecht heb gedaan, voor een eerste keer sinds weet ik hoeveel jaar. Ik ben wel een paar keer bijna dichtgeklapt en er zaten hier en daar wel onhandige foutjes in, maar dat heb je altijd. Ik had in elk geval de indruk dat iedereen zich wel vermaakt heeft en dat is denk ik toch het belangrijkst.
Morgen ben ik weer de sjaak. Toch wel handig dat het pinksteren is en ik dus lekker de tijd heb om voor te bereiden.

Ik hou de gebeurtenissen deze keer trouwens bij in een blog. Het werd namelijk een steeds groter probleem voor de spelers om te onthouden wat er allemaal in-game gebeurd is dat dit me wel een goede oplossing lijkt. Hopelijk nemen ze ook de moeite om mijn slavenarbeid af en toe eens te lezen ;)

Mocht hier iemand nieuwsgierig zijn en tijd over hebben, ons D&D-blog staat op arcanasanguinis.blogspot.com.

====================

Is: okee
Heeft: hooiverhoging.
Heeft ook: de bruiloft van B&S gemist <___<
Wil: vanavond een pilsje gaan drinken
Gaat zo: douchen
Kijkt uit naar: zomervakantie! Schwarzwald!
Keek: Rocky Balboa, Farscape
Luistert: Belle & Sebastian
Leest: The Lord of the Rings (de laatste keer was voor de films uitkwamen, dus het mag wel weer eens).

Nee, ik ben niet dood ;)

Ik moet eigenlijk mijn kamer poetsen voor ik aan het werk ga, dus leek het me wel een goed moment om even een updateje te schrijven. Ik Haat poetsen...

Ik had eigenlijk al veel eerder iets willen en kunnen schrijven over hoe goed het niet-meer-student-maar-postbode-zijn me bevalt, maar het leek me allemaal nog erg voorbarig. Gek genoeg is mijn mening na bijna 4 maanden in een dom oranje pakje rondsjouwen niet veranderd. Ik vind het echt heel leuk!
Niet dat dit nu het eindstation is, natuurlijk. Zelfs al zou ik de rest van mijn leven postbode willen zijn (niet dus), dan denken ze daar bij TNT nog heel anders over. Het is wel echt een zooitje daar hoor, met alle reorganisaties, loonsverlagingen, oneelrijke concurrentie en wat al niet. Ik ben dus in de tijd die ik over heb (dat is 40 uur, minus de tijd die ik werk) via de LOI een opleiding bedrijfsadministratie aan het doen in de hoop dat ik dan straks wel werk kan vinden dat beter betaalt dan minimumloon. Let's face it, taalwetenschap is geweldig en ik heb er geen spijt van dat ik daar bijna al mijn stufi aan heb opgemaakt, maar een bachelordiploma ATW is f-ing useless.

Verder nog nieuws?

Oh ja, ik ga weer DM'en! Mijn laatste serieuze poging is alweer jaaaaren geleden dus ik heb er echt ontzettende zin in. Ik ben de laatste tijd al druk bezig geweest met het verzinnen van adventureleed voor mijn spelers en het tekenen van kaartjes (omdat ik dat nu eenmaal veel te leuk vind). Wat ook erg motiverend werkt zijn de gave characters waar m'n spelers mee aan komen zetten. Ik heb er echt zin in. Ik heb voor het gemak (hoop ik toch) een tweede blog geopend dat als campaign journal moet dienen. Misschien dat iedereen zo een beetje op de hoogte blijft van wat er de laatste keer ook weer gebeurd is.

Zo. En nu ga ik me maar eens nuttig maken. Wens me sterkte.

PS: schrijven voelt echt... raar. Alsof door niet te bloggen mijn taalvaardigheid is afgestorven. Een beetje als een slapend been.

HAH!

Sms-taal is goed voor kinderen

Sms-taal, een sterk gereduceerde taal boordevol afkortingen, baart leerkrachten en taalpuristen zorgen, maar een nieuwe Britse studie in het Journal of Developmental Psychology komt tot de conclusie dat de taal goed is voor de leesvaardigheid van schoolkinderen. Onder de schoolgaande jeugd is sms-taal aan een snelle opmars bezig, dankzij de populariteit van de mobiele telefoon, chatten en internetdiensten zoals Twitter. Woorden worden er naar hartelust afgekort tot combinaties van cijfers en letters zoals ff w88 (effe wachten) en nx (niks). Het succes van het taaltje bij jongeren baart leerkrachten zorgen, omdat er nog nauwelijks aandacht is voor werkwoordsvormen of grammatica. Toch zou sms-taal ook een positieve invloed hebben. Onderzoekers van Coventry University komen tot die conclusie na een onderzoek bij 88 kinderen tussen tien en twaalf. Ze vroegen de kinderen om een verhaal na te vertellen in enkele sms'jes en gingen na hoe vaak elk kind daarbij gebruik maakte van afkortingen. Vervolgens werd in een aparte test de leesvaardigheid van de kinderen gemeten. Daaruit bleek dat de kinderen die veel gebruik gemaakt hadden van de typische sms-taal gemiddeld ook beter scoorden op de leesvaardigheidtest.De wetenschappers verklaren het verband tussen het gebruik van afkortingen en een betere leesvaardigheid door het feit dat de afkortingen het fonetische bewustzijn van de kinderen stimuleren. “Het is uit eerder onderzoek bekend dat een goed fonetisch bewustzijn leidt tot een betere leesvaardigheid”, zegt hoofdonderzoekster Beverly Plester in het wetenschappelijke tijdschrift New Scientist. De wetenschappers vermoeden ook dat het spelen met taal in het algemeen bevorderlijk is voor het taalgevoel van de kinderen. Plester neemt het dan ook op voor de sms-taal: “Kinderen schenken in hun vrije tijd meer aandacht aan geschreven taal, en ze vinden dat nog leuk ook”, zegt ze.