Riny

a.k.a.:
- de onderbuurvrouw
- the Thing from Below
- Grieny
- das Boot
- det wiêf! (aldus de buurman; zie voor buurman: 1-5-07)

Het begon een jaar geleden, de klachten over geluidsoverlast door ons. Ik snap dat ze ons wel eens hoort. Onze flat is oud en niet geweldig geïsoleerd, maar overlast? We draaien geen loeiharde muziek, we maken niet constant ruzie, de televisie staat zelden aan laat staan heel hard, luidruchtige seks vind hier ook niet plaats. Er wordt gewoon geleefd, da's alles. Maar soit, omdat we vinden dat we goede buren zijn, houden we rekening met haar. We zetten zo vaak mogelijk een koptelefoon op, ik heb noppen onder mijn bureaustoel gedaan zodat die niet over het laminaat schuurt en nog een hoop andere kleine dingetjes. Probleem opgelost. Toch?

Niet dus.

Op een gegeven moment begon ze op te bellen als ze ons hoorde lopen in huis. Of we alsjeblieft geen schoenen meer wilden dragen in huis want ze werd er helemaal gek van. We vonden dit al wel een beetje ver gaan, maar vooruit. Burenruzies zijn kut en we hebben daar geen zin in. Blijkbaar dacht ze toen dat ze alles kon maken. We kregen zelfs al gezeur als we om twee uur 's middags de vloer stofzuigden. "Ik kan er niet van slapen!" jengelde ze, verontwaardigd stampvoetend aan de voordeur. Ga dan werken, trut. Of je eigen stinkhol poetsen. Toen we beleefd doch duidelijk lieten merken dat ze het een te bont maakte, begon madam te dreigen met politie en woningbouwvereniging.
"En oh ja, de rest van de flatbewoners heeft ook al over jullie geklaagd. En in de vorige flats waar jullie gewoond hebben, nou, daar hadden ze ook wel het een en ander over jullie te vertellen."

Wrong move.

Want mevrouw is zelf ook niet zo'n lieverdje. Inderdaad, in de huisregels staat iets over geluidsoverlast. Maar er staat ook iets over fietsen in de berging plaatsen in plaats van midden in de hal voor de brievenbussen. Er staat in dat je geen huisraad of huisvuil, wat in haar geval min of meer hetzelfde is, mag plaatsen in de gemeenschappelijke kelder. Ik kan 's ochtends soms amper bij de deur van de berging omdat haar enorme stapel rommelmarktmeuk de weg blokkeert. Bij toerbeurt het trappenhuis vegen, staat er ook in. Raad eens wie nooit één ranzige poot uitsteekt?
En last but not least: ze pleegt uitkeringsfraude. Ze woont samen met haar vriend terwijl ze allebei een uitkering hebben. Hij houdt zijn eigen appartementje aan om de post te ontvangen, maar verhuurt het intussen wel klandestien onder aan iemand anders. Dat wisten we net als iedereen hier in de flat, al heel lang maar we zijn er niet echt het NSB-type naar om ze daarvoor aan te geven. Uitkeringen zijn al karig genoeg. Maar nu ze met dit soort flauwe kul begint, moesten we haar toch even laten weten dat ze beter niet al te veel ruzie kan zoeken. Ze stelt zich aan en heeft als het puntje bij paaltje komt geen poot om op te staan. Het is gewoon tuig van de richel. Moeten wij ons door hun laten vertellen hoe we ons moeten gedragen? Sodemieter gáuw op.
"En oh ja, we hebben de andere buren al gevraagd of ze last van ons geluid hebben, maar ze schijnen zich nergens aan te storen."
Ze was best stil, opeens.

We hebben twee weken lang niks van haar gehoord. Zelfs geen goedemorgen als we haar tegenkwamen in het trappenhuis. We zagen haar wel, glurend van achter de gordijnen als we van huis gingen. Tot vanochtend...

De telefoon gaat. Ik neem op. Een mevrouw van de woningbouwvereniging. Ze wil een afspraak met ons maken voor een gesprek, omdat ze klachten hebben gekregen over geluidsoverlast.


Ik ben benieuwd.

====================

Is: strijdbaar, zonnig met af en toe een bui
Wil: een groot bord frieten
Kijkt uit naar: oh, niks eigenlijk. Easy going.
Gaat zo: wat fietsen en verder aan mijn D&D-adventure schrijven. Het is moeilijk. Serieus, met een dire pigeon sla je een party van twee onervaren level-1'ers al dood. O_O
Luistert: Massive Attack - Mezzanine
Leest: George R.R. Martin - De Strijd der Koningen. Bijna uit!