Warm en hoopvol rood
Avondzon aan de einder
Ik bereik je nooit

====================

Tsja, sinds begin dit jaar is het me eigenlijk (bijna) allemaal voor de wind gegaan. Alles super, alles okidoki, geen vuiltje aan de lucht. Eindelijk een nieuw begin. Eindelijk alle shit van de afgelopen jaren achter me. Eindelijk...

Maar soms heb ik van die dagen dat het me duidelijk wordt dat het nog niet helemaal zover is. Dat de opgewekte ik nog een fragiel kneusje is die door het minste beetje tegenslag uit het veld geslagen wordt. Dan voel ik me opeens om een idioot kleinigheidje de hele dag verdrietig, eenzaam en moedeloos. Soms voel ik me zelfs zo terwijl ik allang vergeten ben waarom ook alweer de pest in heb. Dan steekt er een soort starrigheid de kop op. Zo van: "so what, ik heb een klerehumeur, mag ik? Moet ik daar dan ook nog een goede reden voor aan kunnen dragen? Djiez!"

Nouja, eigenlijk wel dus. Zodra ik dat in de gaten heb, maak ik me wel eens een lijstje, mentaal of op papier, van redenen waarom ik me eigenlijk gewoon prima moet voelen. Meestal werkt dat. Maar soms...
Soms kan ik achter elke reden een 'maar' plaatsen, er met dikke stift een grote kras doorheen zetten, het papier verfrommelen, mijn gat ermee afvegen en in de fik steken.
Het papier bedoel ik, niet mijn gat.

Het zal wel de vermoeidheid zijn die me parten speelt. Misschien ben ik gewoon toe aan vakantie.


Okee, ik weet dat dit voor de meesten van jullie nergens op slaat, maar ik moest het gewoon even kwijt. Bedankt voor het lezen.

====================

Is: =___=

Kijkt uit naar: :D
Wil: opgevrolijkt worden
Gaat zo: lezen
Keek: Silent Witness
Luistert: Rammstein - de mooiste liedjes uit grootmoeders tijd
Leest: Montyn - Dirk Ayelt Kooiman

Decipher Script DC 45

Mijn scriptiebegeleider heeft een handschrift dat, vriendelijk uitgedrukt, nogal 'herkenbaar' is. Herkenbaar dus, over leesbaar heb ik het niet. Het is net Arabisch. Als een Arabier zijn Arabisch net zo schrijft als mijn begeleider zijn Nederlands, dan zou hij alleen nog een vlakke lijn trekken.

Gelukkig is het wel een erg regelmatig handschrift. Haha.

====================

En een fotootje, gewoon om even te laten zien hoe mooi het uitzicht van ons balkon kan zijn:

Kwijt? Wat nou, "kwijt"??

Geduld is een schone zaak.
Zeggen ze.
Wat ze niet zeggen is dat ik met een beetje meer geduld naar mijn onderzoeksmaster had kunnen fluiten.

Een tijdje terug moest ik een aanmeldingsdossier opsturen om te 'solliciteren' naar een plaatsje in de opleiding. Dus een motivatiebrief, CV, een voorbeeldje van een van mijn schrijfsels, cijferlijsten, mailberichten en wat al niet. Ik heb dus een digitale aanmelding verstuurd en de andere stukken met de post meegestuurd.
En toen werd het akelig stil...

Ik dus aan het mailen om te vragen waar de beschikking blijft. Ze vragen of ik de print van de digitale aanmelding nog eens op wil sturen. Ik stuur hem op. Wat hoor ik vervolgens: "oh ja inderdaad. We zijn je dossier kwijtgeraakt." Of ik de hele rimram nog een keer op de bus wil doen voor 20 april, anders is het echt te laat. Ik had geen dag langer geduld moeten hebben.

Maar waar de fuck zijn ze überhaupt mee bezig? Ze krijgen een digitale aanmelding binnen, maar de poststukken zien ze nergens. Je ziet toch dat daar iets niet aan klopt? Maar wat doen ze dan? Ze doen alsof ze achterlijk zijn en laten niks weten, zodat ik niet eens weet dat alles in de soep aan het lopen is.

Kutbureaucratie

====================

Is: niês
Wil: tijd en inspiratie om wat te schrijven
Kijkt uit naar: zie "Phew - 13-4"
Gaat zo: nuttige dingen doen
Keek: X-Men 3 met mijn ongebroerte
Leest: nóg steeds de Slinger van Foucault. Het begint een beetje in te kakken
Luistert: Sonic Youth - Murray Street

Exit Dagnal

Twee posts op één dag. Een unicum.

Reden: ik moet effe kwijt dat ik deze week een tweede D&D-groep heb afgezegd. Vind het een kutbeslissing om te nemen, omdat ik die vrienden nu ook minder zal zien, maar als je eigenlijk iedereen keer met tegenzin moet gaan spelen, wat moet je dan?

Ik vind het spelletje gewoon niet zo leuk meer als 5 jaar geleden.
Die ene keer in de twee, drie weken is me meer dan genoeg eigenlijk. Dan heb ik ook echt weer zin.


Exit Dagnal Ungarth, female Dwarven Ftr6/Clr13...

Phew!

Da's dan ook weer achter de rug. Even.

Ik heb gisteren eindelijk de nieuwste versie van mijn scriptiebeest opgestuurd naar mijn begeleider. Het had eigenlijk al een week eerder gemoeten, maar ik kon gewoon niet sneller. De afgelopen week 12-14 uur per dag gewerkt, maar alleen de laatste twee hebben echt productie opgeleverd.
Okee, beter plannen was misschien ook niet slecht geweest.

Hoe dan ook, het ding telt nu 33 pagina's, 13.000 woorden en een shitload aan koele plaatjes en diagrammetjes en wat al niet. Het gaat over gebarentaal hè, dus de plaatjes zijn wel een beetje noodzakelijk enzo (thanks Ed ;)) Loeks naais.
De komende twee weken ofzo moet ik het nog gaan verbeteren, uitbreiden en in de conclusie aan elkaar lullen, maar het ergste is nu achter de rug.

Geh mich!

====================

Is: moe, voldaan, beetje onzeker maar toch ook vrolijk. Tutti Emotie
Wil: een beetje op adem komen
Gaat zo: brieven posten, een eind fietsen
Kijkt uit naar: vanavond (bierwaarts mars! Nu nog iemand zoeken die er net zo over denkt), weekend(en), 22-4, 2-5, 20-5, zomervakantie, Highland Games (ja, nu al)
Keek: zich suf op computerscherm
Leest: nog steeds de Slinger van Foucault. Taaie bastard
Luistert: vogeltjes voor het raam. Hee, een koolmeesje! ^___^*

Weer die droom - hedendaagse Siggy F. gezocht

Ik heb de afgelopen maanden verschillende keren dezelfde droom gehad. Ik geloof normaal niet echt in symbolische interpretaties en al helemaal niet in die freudiaanse zut, waar alles altijd maar op seks terug te voeren lijkt, behalve als je over seks zelf droomt ofzoiets (weet niet zeker hoor, maar dat is wat ik er links en rechts van opgevangen heb). Zelf denk ik dat dromen meestal best wel letterlijk zijn, maar deze? Suggesties zijn welkom.

Ze beginnen altijd met de weg kwijt raken in een krankjorem ingedeeld gebouw. Dat kan een bibliotheek zijn, de uni, mijn oude middelbare school, wat dan ook. Ik ben dan óf op zoek naar de collegezaal/klaslokaal, óf naar een toilet waarvan de deur aanwezig is en op slot kan, zodat ik op mijn gemak een bolus kan draaien zonder dat iedereen tegen mijn kruis aan kan kijken. Vervolgens komt er iemand die me eraan herinnert dat er een deadline aan zit te komen voor een opdracht waar ik helemaal niks van af weet, van een vak dat ik niet ken omdat ik er nog nooit een college van heb gevolgd omdat ik nog nooit het lokaal heb kunnen vinden omdat ik nog nooit een klasgenoot ben tegen gekomen die het me wou vertellen. De laatste umphteen keer luidde die opdracht: "Los de Gordiaanse knoop op. Het is niet toegestaan je zwaard te gebruiken." O_o

Wel leuk dat mijn onderbewustzijn de boodschap met humor probeert te brengen natuurlijk, maar

WAAR-DE-FUCK HEEFT-IE HET OVER?!

*schopt onderbewustzijn*

====================

Oh ja! Wij hebben ook twee sierkersen langs ons flatje. Een weekje zonneschijn, et voilà:

====================

Is: druk-druk-druk met studie
Wil: klaar zijn
Kijkt uit naar: vakantie, o.a.
Gaat zo: verder met typen
Keek: Zwarte Sneeuw. Onbevredigende ontknoping. Bah.
Luistert: Steppenwolf - Born to be Wild
Leest: Umberto Eco - De slinger van Foucault

Check dis!

Omdat ik verder niks nieuws te melden heb, maar toch iets wil posten: een joetjoepfilmpje. Het gaat om een "interview" door Ali G met Noam Chomsky, de godfather van de moderne taalwetenschap. Ali G boeit me niet, maar Chomsky heerst. En dat voor een anarchist.

En dit is ook erg leuk :D