That's me. Misschien ben ik licht autistisch of zo, want als er onverwachte dingen gebeuren, maakt mijn brein kortsluiting.
Voorbeeld. Voor telefoongesprekken, als ik iemand opbel, heb ik een soort algoritme in m'n hoofd dat me vertelt wat ik wanneer moet zeggen. Ongeveer zo iets:
Meestal werkt dat dus prima. Maar oh wee als de persoon aan de andere kant van de lijn de telefoon anders opneemt dan ik van hem verwacht en zo de uitgangssituatie wijzigt. Inflexibel als ik ben, prop ik de beschikbare, niet-passende data doodleuk in het machientje. Square peg, round hole.
Gisteren:
[insert name], die mijn naam op z'n mobiel gezien: "Hoi Brian."
Ik: "Hee hallo, met [insert name]."
[insert name]: "Uh..."
Ik: "Oh nee!"
[insert name]: "Zware nacht gehad?".
Ik pijnig mijn zompige brein.
Ik: "Ik bedoel natuurlijk 'Hoi Brian.' "
En dat alles zonder alcohol =_____=
zondag 25 mei 2008
Nucleair Warhoofd
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Ik zal hem eens onthouden voor wanneer ik terug in de NL ben.
Al weet ik niet of ik voortijds nog een update ga maken ;)
Ik heb nog steeds een lichte vorm van telefoon angst.. en dat komt precies door bovenstaande! Helaas is er maar één devies: oefenen oefenen oefenen... flexibiliteit komt met de jaren, schijnbaar :(
x
Nefke
hehe
vrij hilarisch toch wel.
Net als die actie van mij laatst in de Zig: aangezien ik daar altijd of bier of desperado's drink, verwacht ik een flesje in mn handen te hebben. Deze keer had ik echter een sinas, en daar zit geen hals aan. Ik wilde het glas dus aan mn mond zetten, maar er 'ontbrak' een stuk. Gevolg: een natte bloes. ;)
Edwin
Een reactie posten