Tsja, er is van alles waar ik over zou kunnen posten maar helemaal niets waarover ik wil posten. Wat me de laatste tijd vooral bezig houdt, is gewoon geen spul dat ik op het internet zet. In plaats daarvan, om mijn blog niet helemaal dood te laten bloeden, een muziekfilmpje.
Het is "This Is Just A Modern Rock Song" van Belle & Sebastian. Ik krijg altijd kippenvel van dit nummer en een gevoel van nostalgie, hoop en lenteverliefdheid. Het doet me nu opeens denken aan de schoolverlatersdagen van de basisschool; drie prachtige dagen, des te mooier omdat het zo lang geleden is waardoor ik mijn herinneringen waarschijnlijk een beetje geïdealiseerd heb. Ten minste, dat denk ik. Zeker weten is natuurlijk moeilijk.
Het was een weekend van afscheid. Van leraren en klasgenoten. Zelfs met de paar Totale Eikels uit mijn klas heb ik die dagen veel lol gehad. We hadden allemaal het gevoel dat we elkaar zouden missen. Er was opwinding en ongerustheid over de middelbare school. It's The End Of The World As We Know It (and I feel fine). Maar bovenal was het het weekend van mijn eerste kus, in de glijbaan van het buitenbad van de Tongelreep in Eindhoven, waarin A. en ik ons, dicht elkaar aan liggend, probeerden te verstoppen voor de badmeester. En, nou ja, van het een kwam het ander.
Het was walgelijk. Het was geweldig. ^_____^
Gheh, zo heb ik opeens toch een posty bij elkaar gezwamd. Anyway, hier is het filmpje:
Ik vind de opbouw echt prachtig. Het begint heel rustig, maar wordt langzaam steeds voller. In elk geval niet afzetten tot 2:30m ergens ;)
====================
Is: melancholiek
Wil: tsja...
Gaat zo: tekenen
Kijkt uit naar: momenteel niks eigenlijk
Heeft: een Nintendo DS. En lol daarmee ^____^
Keek: Band of Brothers
Leest: The Stand - Stephen King
Luistert: zie boven ;)
zaterdag 31 mei 2008
This is just a modern rock song
zondag 25 mei 2008
Nucleair Warhoofd
That's me. Misschien ben ik licht autistisch of zo, want als er onverwachte dingen gebeuren, maakt mijn brein kortsluiting.
Voorbeeld. Voor telefoongesprekken, als ik iemand opbel, heb ik een soort algoritme in m'n hoofd dat me vertelt wat ik wanneer moet zeggen. Ongeveer zo iets:
Meestal werkt dat dus prima. Maar oh wee als de persoon aan de andere kant van de lijn de telefoon anders opneemt dan ik van hem verwacht en zo de uitgangssituatie wijzigt. Inflexibel als ik ben, prop ik de beschikbare, niet-passende data doodleuk in het machientje. Square peg, round hole.
Gisteren:
[insert name], die mijn naam op z'n mobiel gezien: "Hoi Brian."
Ik: "Hee hallo, met [insert name]."
[insert name]: "Uh..."
Ik: "Oh nee!"
[insert name]: "Zware nacht gehad?".
Ik pijnig mijn zompige brein.
Ik: "Ik bedoel natuurlijk 'Hoi Brian.' "
En dat alles zonder alcohol =_____=
