Everything...
Everything...
...in its right place
--(Radiohead [Kid A] - Everything in its right place)
Wat ik ga vertellen is vast al oud nieuws (nieuws verspreidt zich als een lopend vuurtje en Skwuig is in dit opzicht licht ontvlambaar) maar blijkbaar vinden sommige mensen dat ik evengoed maar een überblije post moet maken. Ik ben het met ze eens. Ik verkeer in een vreseljke schreeuw-van-de-dakenstemming. Dus doe je oordopjes in.
Het verbaast me eigenlijk dat ik dit nog niet eerder heb gedaan. Ik heb altijd gedacht dat ik mijn geluk meteen wereldkundig zou maken enzo, maar ik steek blijkbaar toch anders in elkaar. Hoe had ik het ook moeten weten? Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Ken jezelf enzo. Ik weet nu wel ik het nog niet gedaan heb.
In de eerste plaats wist ik al niet hoe ik mijn gevoelens onder woorden moest brengen. Vandaar die ene enkele smiley in de vorige post. Ik heb aan van alles zitten denken: nog meer smileys? Neh.
Of een krantenkop in de trant van:
Geweld begint steeds jonger
Naakte baby met pijl en boog verwondt man (26).
Slachtoffer in coma, dader gevlogen.
Neh.
Ik had ook nog ergens een leuk plaatje gezien van een cupido die geen pijlen schiet maar aambeelden laat vallen. Wel toepasselijk, maar neh.
Als ik het vertel, moet ik het ook goed doen. Met woorden dus, in een degelijke post op mijn weblog.
De tweede reden is eigenlijk een beetje gênant. Er was toch een soort van onzekerheid. Twijfel. Geen twijfel over mijn gevoelens voor haar hoor, die heb ik al bijna een half jaar en ze zijn me intussen wel duidelijk. Meer angst voor haar gevoelens voor mij (sorry lief... Sinaasappelsap om het goed te maken? :P). Ik wist natuurlijk wel dat dat nergens voor nodig was, maar daarom voel ik het nog niet meteen zo. De afgelopen tijd is echt als een soort droom geweest. Als je droomt geloof je alles, hoe bizar en onwaarschijnlijk het ook is, het klopt allemaal en je stelt geen vragen. En zo is het dus ook als ik bij haar ben. Geen enkele twijfel, alles hunky-dory, het voelt zelfs vertrouwd. Maar zodra je wakker wordt, weet je dat het maar een droom was. Herinneringen vervagen sneller dan je lief is en na een tijdje vraag je je zelfs af of je het überhaupt wel gedroomd hebt. En dus zat ik daar, thuis, van haar gescheiden door 2 uur openbaar vervoer, twee overvolle agenda's en de wetenschap dat ik haar misschien wel twee weken niet zou zien. De mooie herinneringen begonnen te vervagen; weg gesproken woorden, weg geur van haar haar, weg gevoel van haar handen in de mijne. Wat had ze ook weer aan die avond? De tekst van msn-gesprekken staan nog op mijn pc en onze sms'jes op mijn mobiel, maar de gevoelens die ze opriepen verdwijnen langzaam, zoals bij een liedje dat je te vaak draait. Daarom dus sloeg heel onredelijk te twijfel toe.
Gelukkig ben ik daar wel overheen nu. De afgelopen dagen hebben me duidelijk gemaakt dat ik mezelf helemaal niks heb wijsgemaakt. Of ja, zij heeft me dat duidelijk gemaakt natuurlijk, niet de dagen zelf :P
Maar goed, het is evengoed wel moeilijk. We kunnen elkaar gewoon niet zo vaak zien als we zouden willen. Ik mis haar om me heen. Ik dagdroom de hele dag en kan me maar moeilijk op mijn werk concentreren terwijl volgende week het tentamen-en-deadlineseizoen begint. Een leuke foto van haar helpt ook niet mee. Om een voorbeeld te geven van mijn afwezigheid: ik deed net was in de droogtrommel en zette vervolgens de magnetron aan. Het is ook wat. Ben ik eindelijk eens gelukkig verliefd, loop ik nog te zeiken! :D
Ik ben gelukkig, ja! Zeurkous!
WOEI! Ik heb een vriendin!
Ze heet Roos en ze is geweldig!
Zo, dat is er uit ;)
Genoeg publieke openhartigheid voor de komende tijd
Is: gelukkig, blij, bouncy, van alles
Wil: bij Roos zijn
Kijkt uit naar: vrijdag
Gaat zo: studeren (hoop ik dan toch)
Leest: George R.R. Martin - Een storm van zwaarden (mocht ik ergens tijd vinden)
Keek: The Dark. Er zat Welsh in, dat leek leuk. En verwijzingen naar Annwfn. Maar wel verkeerd gespeld als 'Annwyn' en blijkbaar was geen enkele acteur in staat de paar namen (Ebrill en Dafydd) correct uit te spreken. Crappy. Rommelig.
Luistert: Anathema - A Fine Day to Exit