I am the Moleman

Ik typ dit met mijn neus bijna tegen het beeldscherm gedrukt. Ik ben namelijk gisteren in de kroeg mijn laatste contactlens kwijtgeraakt. Ja mijn laatste; ik draag al zeker een half jaar maar één lens, omdat ik steeds te lui ben om een afspraak te maken bij de opticiën. Ik bedoel, het went best snel, het kost maar de helft van de tijd met inzetten en ik had al na drie maanden geen barstende koppijn meer aan het eind van de dag.
Maar gisteren in de kroeg was-ie dus ineens foetsie. Zoeken had geen zin; ik kon het ding overal wel verloren zijn. Verschrikkelijk hoe weinig ik zonder die dingen zie. Het vrouwelijk schoon aan het biljart valt niet te bewonderen zonder er met mijn neus op te gaan hangen (wat best een slecht idee zou zijn), kwaadwillend barpersoneel kan me nu zonder problemen bestelen omdat ik het wisselgeld toch niet kan zien en biljarten, tafelvoetbal of darten is onmogelijk of... nouja... levensgevaarlijk voor omstanders. Morgen college volgen zou ook nog eens lastig kunnen zijn.

Nouja, het voordeel is wel dat ik nu een heel goede reden heb om maar weer eens nieuwe lenzen te gaan halen. Het werd namelijk hoog tijd.