Computers en vrouwen

Computers en vrouwen lijken zoveel op elkaar, dat ik de indruk krijg dat de tweede soort de eerste heeft uitgevonden. Vergeet Turing maar en kijk naar de overeenkomsten:

1) ze zijn stinkend duur. Alleen al aan de aanschaf ben je een klein fortuin kwijt. En als je er eenmaal eentje hebt, zuigen ze in no-time je bankrekening leeg,
2) niemand begrijpt ze echt, mannen die het tegendeel beweren ook niet.
3) vrouwen houden hun broncode even goed geheim als Microsoft die van Windows, waardoor het bijna onmogelijk wordt effectief met ze te communiceren,
4) ze kunnen je het gevoel geven dat je een complete randdebiel bent als je (in hun ogen) iets fout doet. Foutmeldingen ("BLEEP!") zijn in feite niets anders dan verdekte beledigingen.
5) een computer die niet meer reageert op toetsenbordaanslagen of muiskliks doet in feite hetzelfde als een vrouw met de gevreesde 'silent treatment'.
6) alleen computers en vrouwen kunnen glashard beweren dat er niks aan de hand is en zich intussen volslagen abnormaal gedragen,
7) zowel computers als vrouwen zijn te upgraden. Computers met extra geheugen, vrouwen met borstvergrotingen,
8) ondanks alle tekortkomingen, om de een of andere onbegrijpelijke reden wil iedereen er (minstens) eentje hebben. Met alles erop en eraan (zie opmerking over geheugen).

Alleen vrouwvolk is wreed genoeg om zo'n duivels apparaat uit te vinden.

Gelukkig kun je een computer wél nog gewoon uitzetten.

(wie dit verhaaltje beledigend vindt, mag daarover een klacht bij me indienen. Niet dat ik me daar wat van aan ga trekken ofzo :P Als er nog iemand aanvullingen weet, hoor ik ze graag!)

Wat er echt met Michiels fototoestel gebeurde...

L.S.
Bij deze stuur ik jullie míjn versie van het fototoestelverhaal, zijnde de enige echte Waarheid, waarin ik mij overtuigend vrijpleit van iedere aansprakelijkheid voor de schade.
Zaterdagavond heb ik meer dan eens te kennen gegeven niet gelukkig te zijn met de praktijken van de pixelmaffia, bestaande uit Bonny en Mieke, die het blijkbaar nodig vonden geheugenruimte te verspillen aan foto's van mijn hoofd. Of de door mij geüitte bezwaren een gewillig oor hebben gevonden, kan ik niet met zekerheid zeggen, maar ik vermoed dat de pixelmaffia op zeker moment toch berouw kreeg van de door hun gepleegde wandaden en hebben verzocht de schade enigzins goed te maken.
Nu gebeurde het dat Edwin een foto wilde maken van Bonny, maar deze zeer onhandige jongeman hield het toestel niet bijzonder stevig vast. Zowel Bonny als ik zagen dit en ik zag ook dat Bonny dat zag. Het staat voor mij als een paal boven water dat Bonny toen haar kans schoon zag. In een kwestie van luttele seconden bedacht zij het volgende, duivelse plan: zij zou Edwin zo laten schrikken dat hij van angt het apparaat moest laten vallen in de hoop dat het ding zou breken en de eerder gemaakte foto's verloren zouden gaan voor (eventueel) nageslacht. Ik doorzag haar gemene plannetje uiteraard meteen en probeerde Edwin te waarschuwen door hem stevig bij de schouders vast te grijpen. Bonny had echter zo'n vreselijk gezicht getrokken, dat middels een zoomlens sterk uitvergroot en ongefilterd op Edwins netvlies terecht kwam, dat hij de macht over zijn ledematen volledig verloor. Ik kan alleen maar gissen naar de gruwelen die de arme man heeft moeten doorstaan, maar ik vermoed dat het aanschouwen van een enorme bos neushaar er slechts een klein deel van uitmaakt. Hoe het ook zij, Edwin begon hevig te beven en ondanks mijn verwoede pogingen hem vast te houden , liet hij het apparaat stukvallen (tsk, tsk, tsk).
Verder acht ik het ook belangrijk te vermelden, dat ik met Mieke heb moeten vechten om de geheugenkaart. Waarschijnlijk wilde ze het verbergen om het later door de plee te trekken. Het dingetje was bij de val uit het fototoestel geschoten en zoekgeraakt. Na een korte speurtocht zagen Mieke en ik het ding allebei liggen en probeerden het te pakken. Mieke vloog er zo gewelddadig in dat zich een korte matpartij ontspon, waarbij ik uiteindelijk een kopstoot heb moeten uitdelen, teneinde het recht te laten zegevieren.
Bovenstaande maakt duidelijk dat ik een lief onschuldig jongetje ben, die er op kwalijke wijze werd ingeluisd. Het is dus allemaal JULLIE SCHULD! Edwin moest het ding beter vasthouden, Mieke en Bonny zijn gewoon stouterds en Michiel had beter moeten weten en het fototoestel thuis moeten laten. Zo.

Hopende U hiermee voldoende te hebben opgelicht, verblijf ik met de meeste minachting,
B. van Hunsel.

p.s.: lekker pûh